İletişim araçları ne kadar gelişmiş ve yaygınlaştırılmış, bilgi akımı ne derece yoğun olursa olsun bu bilgi ve iletişimin özünde; düşünen ve düşündüklerini konuşarak aktaran “insan” vardır. Karar verme, inandırma, etkileme, duygulandırma ve bunlara benzer pek çok konuda insanla insan karşı karşıyadır.
Konuşma sırasında yaptığımız yanlışların ayrımına varamayız. Bunları ancak karşımızdakiler, bizleri dinleyenler bilebilir. Belki amacımızı tam karşılayacak uygun sözcükleri seçemiyor, aşınmış kullanımdan düşmüş sözcükler seçiyoruz. Belki el, kol, yüz hareketlerimizi bedensel davranışlarımızı konuşmanın akışına uyduramıyoruz.
Konuşma sırasında soluk alıp verme dengesini iyi ayarlayarak, heyecanını denetim altında tutabilir. Denetimsiz heyecanın yol açtığı kesiklikleri, titremeleri, ses yetersizliklerini, düşünce boşluklarını, sözcük kayıplarını ve davranış bozukluklarını engelleyebilir. Hatta heyecanını, konuşmasının iç dinamiği biçimine dönüştürerek, etkileyici bir canlılık kazanır.
Konuşmaları sırasında aldığı tepkileri değerlendirerek olumlu/olumsuz alışkanlıklarının ayırtına varmaya çalışır. Konuşma tekniğini geliştirmesine olanak sağlayacak fırsatları kaçırmamaya özen gösterir. Olumsuz alışkanlıklarını gidermek için sabırla mücadele eder. Uyanıklığının sürekli olmaması durumunda becerilerinin zamanla körelebileceğini, ya da olumsuz alışkanlıklara dönüşebileceğini çok iyi bilir. Dışarıdan gelecek uyarılara açıktır. Hem kendi yaptığı, hem de karşısındaki kişilerden aldığı saptamalar ve uyarılarla kendini bu konuda da eğitmeyi sürdürür.
Konuşmanızın soru anlamı vermemesi için ilk yapmanız gereken şey ses tonunuzu kontrol etmek olmalıdır. Cümlenizin sonuna doğru sesiniz yukarıya doğru değil de aşağı inmelidir. Bu sayede anlatımınızdaki soru işaretleri kalkacak, konuştuklarınızdan emin görüneceksiniz. Şayet bunu kendi başınıza başaramazsanız, etkili konuşma üzerine bir kursa yazılarak konuşmanızı düzeltebilirsiniz.