Hayatın acı gerçeği: Şirketler iyi elemanları kapmak için gösterdikleri çabayı asla o elemanları ellerinde tutmak için göstermezler. "O halde benim ne işim var burada?" diye düşünürsünüz.
Şirketten ayrılan elemanla ilgili haberlerin de bir şekilde geride kalanlara iletilmesi gereklidir. Vergi muhasebecisi Jill Harris'e soracak olursanız, ne zaman çalışanlardan biri işten ayrılsa bunun iyi sonuçlar doğurduğunu söyleyecektir size: Ya ayrılan arkadaş gerçekten hakettiği şekilde kariyerinde yeni bir adım atmaktadır ya da bu giden kişinin bir türlü beceremediği işleri doğrudürüst yapacak birisine yer açılmıştır en sonunda…
İşin aslını herkes bilir, birisi işten ayrılıp başka yere geçtiğinde kötü şeyler olur:
İş yükünüzün aniden arttığı yetmiyormuş gibi, ayrılan o beceriksiz çalışanın süper bir ortama geçmesine rağmen kendinizin hala bu berbat yerde takılıp kaldığını düşünürsünüz.
Daha iyi bir iş imkanı bulduğu için aranızdan ayrılan arkadaşınıza veda etmenin en iyi yolu nedir o halde? Peki bu vedaların en kötü halleri nasıldır?
İş yerinizdeki arkadaşlarınızla -onları sevin veya sevmeyin- günün büyük bir bölümünü beraber geçirirsiniz. İşe ilk başladığınız gün harikadır, herkes size hoş geldin der, bir takım formları doldurusunuz, sonra bir iş arkadaşınız size etrafı gezdirir.
**Veda Etmek Hayatın Gerçeği: İş yerinden ayrılmalar ise daha gerçekçidir. Patronların "Giden arkadaşımız çok değerli bir elemandı" diye başlayan nutukları ne kadar kolaylıkla atabildiğine şahit olursunuz. "Madem bu kadar değerliydiler, niçin o zaman değerli insanlar burada fazla kalmıyor?" diye kendinize sormaya başlarsınız.
**Hayatın acı gerçeği: Şirketler iyi elemanları kapmak için gösterdikleri çabayı asla o elemanları ellerinde tutmak için göstermezler. "O halde benim ne işim var burada?" diye düşünürsünüz.
Gerçeğin bir de öteki tarafı var. Şirket yönetimi açısından bakıldığında, ayrılan eleman asla varolmamış gibi davranmak en iyisidir. Sanki ertesi gün hiç kimse bundan bahsetmezse, o eleman asla şirkette çalışmamış olacak…
**Dün Dündür
Bundan daha kötüsü de olur: Bir vakitler o elemanın ayrılmaması için üstyönetimle mücadele etmekten çekinmeyen yöneticiniz, bir de bakıvermişsiniz ki "İyi ki o adam gitti. Zaten bir iş yaptığı yoktu" diye konuşmaya başlamış gidenin ardından.
Ama şirketten ayrılan elemanla ilgili haberlerin de bir şekilde geride kalanlara iletilmesi gereklidir. Şirket yöneticilerinin veda mesajları işte bu nedenle çoğu kere içi boş sözlerden oluşturulur. Organizasyon içindeki bağları korumak adına, bazen yalan söylemek şarttır. Çalışanlar ise bu yalanlara inanmaz ama gene de inanmış gibi yaparlar. Oyunun kuralı budur çünkü.
Yalanı devam ettirmenin iyi yanları da vardır: Herhangi bir iş ters gider veya olumsuz sonuçlanırsa, bunun suçunu ayrılıp giden elemanın üstüne yıkarsınız. Size bir günah keçisi lazımsa, ayrılıp giden elemandan daha iyisini bulacak değilsiniz ya?
**Kalanların Sorduğu Soru : Geride kalan elemanlar bilirler ki, ayrılıp giden kişi yeni bir işyerinde gene yeni sorunlarla tanışacak ve onlarla boğuşacaktır. Gittiği yeni şirketi değilse de 'çekip gidebilmiş olmasını' kıskanırlar. Sanki işyeri bir hapishanedir ve birisi kaçıp kurtulmayı başarmıştır…
Şirket yönetimi açısından 'giden kişiyi kıskanmak' duygusunun önüne geçilmesi büyük önem taşır. Hele de ayrılıp giden eleman bir müdür veya servis yöneticisiyse, şu iki mesaj çalışanlar arasında süratle yayılacaktır:
• "Bu giden adamın bir bildiği var" ve,
• "Bu şirketin dışında da hayat var.."
Bu mesajların yayılmasını engellemek şirket yönetimi açısından psikolojik önemdedir. Geride kalan çalışanların aklında kalansa tek bir sorudur:
"Ben gidince ardımdan neler söyleyecekler acaba?"