Hikaye

HENRU Genç Rockvvall kütüphaneden içeriye girince, yaşlı adam elindeki gazeteyi kenara bıraktı. Sert hatlı ablak yüzünde sevgi dolu bir ifadeyle oğluna baktı; bir eliyle beyaz yele gibi saçlarını sıvazlarken diğer eliyle cebindeki anahtarlarını şıngırdattı. Anthony Rockvvall, "Richard, kullandığın sabunu kaça alıyorsun?" diye sordu. Kolejden eve altı ay önce dönen Richard bu soruya biraz şaşırdı. İlk kez partiye giden bir genç kız gibi tutarsız davranışları olan babasının garipliklerine henüz alışamamıştı. "Sanırım düzinesini altı dolara alıyorum, baba." "Peki giysilerine kaç para harcıyorsun?" "Prensip olarak altmış dolar." Anthony, "Sen bir beyefendisin," diye kararını açıkladı. "Bazı delikanlıların bir düzine sabuna yirmi dört dolar, giysilerine de yüz dolardan fazla harcadıklarını duydum. Sen de onlar kadar para harcayabilirsin, ama sen makul fiyatlı iyi şeylere değer veriyo...Devamını Oku »

bir zamanlar bir köyde yaşıyan adem adında bir dede vardı.bu dede çok iyi kalpli ve çok şirin bir dedeydi.çocuklar adem dedeyi çok severdi.adem dedede çocukları çok severdi.çocukları ne görse çukulata yada para verirdi.çocukları sevdiği gibi doğayıda severdi.bir gün çocuklar fidan dikmekistediler.ama nasıl dikeceklerini bilmiyorlardı.adem dedede o sırada çocukların yanından geçiyordu.çocuklar adem dedeyi görünce bağırmaya başladılar.adem dede:ne oluyor çocuklar neden bağırıyorsunuz dedi.çocuklardan biri:adem dede biz fidan dikmek istiyoruz.ama nasıl dikeceğimizi biklmiyoruz dedi.adem dede gülmeye başladı.adem dede:çocuklar isterseniz size yardımcı olabilirim dedi.çocuklar çok sevindi.ve hep bir ağızdan:evet adem dede evet dediler.adem dede:eeeeee hadi çarşıya çıkıp fidan alalım.ama herkez gidip ailenizden izin isteyeceksiniz dedi.çocuklar koşmaya başladı.ve yarım saat sonra adem dedenin yanına geldi.adem dede:çocuklar aileniz den izin aldınızmı?dedi.çocuklar:evet adem dede hadi çarşıya...Devamını Oku »

Al Şu Parayı ve Buradan Kaybol Patron fabrikayı dolaşırken bakmış, biri çıkış kapısına yakın bir yerde oturmuş gazete okuyor. Bir tur atıp aynı yere gelmiş. Bakmış delikanlı aynı yerde bu defa etrafı seyretmekte. Fena halde öfkelenmiş, yanına gelip sormuş: - Senin haftalığın ne kadar delikanlı? - 150 YTL efendim... Elini cebine atmış patron: - Al şu 250 YTL'yi kaybol buradan. Bir daha da seni bu fabrikada görmeyeyim... Delikanlı parayı alıp gitmiş. Patron daha sonra son derece sinirli bir şekilde ustabaşının yanına gitmiş. Ustabaşına bağırarak şunları söylemiş: - Sen burada bostan korkuluğu musun be adam? İşçin mesai saatinde oturmuş gazete okuyor, sen oralı bile olmuyorsun? - Hangi işçi, demiş ustabaşı, şu demin kapının yanında gazete okuyan mavi tişörtlü çocuk mu? -Tastamam o, demiş patron. Ustabaşı gülmüş: - Efendim o işçi değil, köşedeki kahvehanenin garsonu... 10 YTL kahve borcumuz vardı, arkadaşların parayı geti...Devamını Oku »

Buket’in annesi bankacıdır babası ise memur.Annesi eve geç saatte geliyor babası ise eve elinde en on on beş dosya ile geliyordu ve Buket’le ilgilenmiyordu.Aslında her ikiside Buket’le ilgilenemiyorlardı.Günün birinde Buket’in annesinin İzmir’e tayini çıktı.Hemen taşındılar İstanbul’da ki apartman evine karşın bu eski ama büyük villa bayağı güzeldi.Ev eskiydı ve evin içinde bir sandık nir de pembe bir vazo vardı evin etrafı biraz ıssızdı sadece alt komşuları vardı.Anne ve babası Buket’e evi önce temizleyelim sonra eşyaları yerleştiririz dediler.Buket’in annesi sandığı atmak istedi fakat sandık çok büyük ve ağırdı.Sandığın bir de kilidi vardı.Biraz uzakta kasaba okulu vardı.Adı:Kardeşlik ve Dayanışma ilk öğretim okuluydu.Buket arkadaşlarından ayrıldığına hiç ama hiç sevinmiyordu.Bir gün anne ve babası biz alışverişe çıkıyoruz eve biraz erzak alıcaz sende evde otur dışarıya çıkma iki saate kadar döneriz.Buket evde sıkılırken Sandığın yanına geldı kilidi biraz zorladı sandığın kapağ...Devamını Oku »

MEKTUB Çocuk babasından aldığı harçlığı vaktinden önce bitirmiş ve günlerdir istediği top için yeterli parayı biriktirememişti.Birkaç hafta sonra yaz tatiline girecek olması,onu bu konuda endişelendirip yeni kaynaklar aramaya sevkediyordu. Evlerine gelen son aylık dergide,"Her hizmetin bir ücret karşılığı olduğunu"okuyunca,sevinçle havaya sıçradı.Bu a göre ailesine yaptığı yardımlarında elbette bir karşılığı olmalıydı. Çocuk bu fikirle hemen harekete geçip gördüğü işlerin listesini çıkardı ve bunların yanına da ücretlerini yazdı. Fırından ekmek almak için bin,çöp dökmek için iki bin,annesiyle pazara gitmek için 5 bin lira hiç de fazla sayılmazdı. Aylık toplam 80 bin lira tutan listeyi imzalayıp annesinin çantasına koyduğunda,bu akıllıca keşfinden dolayı gözleri parlıyordu. Çocuk ertesi gün,yatağının başucunda 80 bin lira ile birlikte küçük bir ...Devamını Oku »